De beweging van de natuur vastleggen lijkt wel een menselijke oerdrang: Landschapschilderijtjes, ellendige new age-cd’s met kabbelende riviertjes of ontspannende onweersgeluiden, indrukwekkende waterbeelden van Jacques Cousteau en in het gruwelijkste geval geval een bloederig jachttafereel. De artiesten in kwestie lijken echter meestal te vergeten dat ze vanaf het moment van hun vastleggen van de natuur er ook deel van beginnen uitmaken en vaak niet in positieve zin. Soit, u leest dit vermoedelijk niet om van mijn huis-tuin- en keukenfilosofie te genieten…
Simon Whetham beseft wel degelijk dat hij vanaf het moment van registratie ook een deelnemer is en exploreert ten volle zijn inmenging. Technologie is nooit perfect en de man besloot alle fouten en interupties lekker op de opname te laten staan en uit te vergroten. Nu maak je ons niet wijs dat je als professionele field-recorder constant te maken hebt met slecht gebouwde microfoons, overhitte versterks en crashende software. Simon Whetham helpt het toeval meer dan een beetje en deze muziek klinkt dan ook niet compleet abstract. Conceptueel maakt deze cd zijn titel alleszins helemaal waar. Simon dueleert ‘against nature’ en levert vijf field recordings af van de meest lawaaierige en verontrustende soort. U las het woord noise boven deze recensie? Wees er maar zeker van dat deze term relevant is.
Aan soortgelijke concepten heb je niet veel als je enkel een muzikale weergave van het experiment hebt. Gelukkig heeft deze cd ook heel wat te bieden wanneer we hem puur muzikaal analyseren. Eerst en vooral is er het sterke dynamische spel. Het moet sinds In Shelter van Archon Satani (dus sinds 1994) geleden zijn dat we nog zo schrokken van een extreem bruusk volumeverschil. Een geluidstrauma liepen we net niet op maar dit soort volumeverschillen is bizar genoeg een pak belastender voor onze geest dan zestig minuten onafgebroken Merzbow-noise.
Sfeer is er in overvloed en Simon gunt ons met de vierde track zelfs een relatief typische maar intense veldopname/soundscape zonder verrassingen. Ten slotte is er door het rijke aanbod aan opnames en door de bewust gestoorde manier van opnemen steeds wat te beleven voor de auditieve ontdekkingsreiziger.
Dit is zelfs voor doorwinterde avant-gardisten een moeilijk schijfje maar het groeit wel bij elke beluistering. Het bleef dan ook een tijdje in onze kast liggen voor we de moed hadden om het te recenseren. Een aanrader? Dat durven we niet stellen, maar het is alleszins een pak spannender dan de meeste veldopnames die u op uw bord krijgt. Peter De Koning
via Dark Entries