Deze door synths gedragen soundtrack laat zich horen als één droom. Dromerig en origineel is ook de verpakking van de CD. Gaandeweg komen er tussen de zweverige en mistige synths flarden van cello, piano en gitaar doorklinken. Op een gegeven moment, tijdens het beluisteren van een loop, herkennen we met een schok een stukje van ‘Au Clair de la Lune’; getrokken uit een opname uit 1860, die tevens de eerste opname van een menselijke stem zou zijn. Als ik mij echter niet vergis gaat die eer naar de stem van Thomas Edison, en dit met een ander liedje…
In principe is dit album warm en mooi, als een Larsen (een van onze lievelingen) op wolkjes. De sfeer van het album nodigt ook uit om alles als één geheel te beluisteren. Na een tijdje begint de zweverige eentonigheid van het album echter te ergeren. Jammer, want deze ‘Erotikon’ was op de goede weg… Jan Denolet
via Dark Entries
