Voor de Turkse geluidsartiest Cem Guney zich ging toeleggen op experimentele elektronica kwam hij vooral aan de bak als dj en trompettist. Via zijn liefde voor jazz belandde hij bij pure improvisatiemuziek en abstracte geluidskunsten, een reis die zijn voorlopig eindpunt kent in ‘Praxis’, zijn eerste plaat op Crónica.
Op ‘Praxis’ brengt Guney een negental composities die hij van 2006 tot 2008 bijeen experimenteerde in zijn huisstudio. Met opener ‘A Phonetics Theme’ praktiseert hij een soort rudimentaire, geïmproviseerde knip- en plaktechniek met allerlei huis-, tuin- en keukengeluiden, afgewisseld met bizarre lettergrepen en fonemen. ‘Impulse’ is een veel subtieler, microscopisch spel van sinustonen, abstract geknisper en onherkenbaar vervormde omgevingsgeluiden die in loops van verschillende lengte over elkaar gelegd worden. ‘Undulations’, opgedragen aan de bekende geluidsartiest Janek Scaefer, opent met een galmende passage van Edward Elgar’s ‘Variations on an Original Theme for orchestra, Op. 36 (“Enigma”)’ en meandert vervolgens 10 minuten lang langs abstracte fluittonen en traag evoluerende soundscapes. Ook de overige tracks illustreren dat Nada Yoga – het oosterse principe dat alles in de cosmos (ook mensen) bestaan uit vibraties (nÄda) – al jaren Cem Güney’s belangrijkste bron van inspiratie is . Telkens weer worden langgerekte mono-tonen afgewisseld met korte impulsen van elektro-akoestische opnames om tot meditatieve, haast spirituele composities te komen.
Als concrete uitwerking van een theoretisch concept is ‘Praxis’ een interessant geluidsdocument, maar in praktijk zal deze cd waarschijnlijk zelden in huiskamers te beluisteren zijn. Daarvoor is Güney’s muziek veel te abstract en te koud. Voor een ongeoefend oor zijn bovendien haast alle composities (zeker naar het einde van de cd toe) onderling verwisselbaar. Tenzij als alternatieve soundtrack bij ‘2001: A Space Odyssey’ zal deze ‘Praxis’ dan ook weinig luisterplezier bieden aan niet-ingewijden. Filip Martens
via Kwadratuur
