Een lijk van je huisdier in de tuin leggen, microfoons erin en eromheen en opnemen geblazen. Zo maakte Russell Haswell een geluidkunstwerk. Chris Watson liet de maden links liggen en nam grote katten op terwijl hij verbleef op de savanne. Hij maakte ook een bijensymfonie. Op het eerste gezicht sluiten deze vier insectenstukken van Lech Nienartowicz en Mateusz Wysocki probleemloos aan en lijken ze zich te schikken naast de beestjesnoise die CM von Hausswolff op een paar ep’s uitbracht.
Het Poolse duo dat werkt onder de naam Porcje Rosolowe werkt echter vanaf de andere kant; net andersom. Oftewel: hier wordt niet gecomponeerd met veldopnames. Zij werken met elektronisch instrumentarium dat gebruikt wordt om complexe en hyperrealistische klankwerelden te componeren die ongelofelijk veel lijken op fieldrecordings van insecten. Mimicry met glitch dus.
Knarsen, ruisend, trippelen, schuren, knagen… Tjilpend als krekels en gravend als mieren door onderaardse tunneltjes: Porcje Rosolowe doet je werkelijk geloven dat je daarnaar luistert. Daar is verdraaid weinig fantasie voor nodig. Sterker nog: je vergeet op slag dat het script geflipt is. En als je dat niet eens weet, waan je je zozeer tussen de insecten dat je er wellicht jeuk van krijgt.
Uit anorganische materie biologisch geloofwaardig werk maken, is een bijna alchemistische droom van menig componist. Deze twee slagen erin die principiële kloof te overbruggen. Alhoewel… Misschien is de grootste verrassing wel dat je je niet afvraagt of Insects 4-7 uit observatie van de diertjes geboren is. De improvisaties van deze twee ingenieurs komt zo dicht in de buurt van wat wij als mensen denken dat insecten aan geluid voortbrengen dat het misschien wel helemaal niets met enige feitelijkheid te maken heeft: manufactured reality in optima forma dus.
Sven Schlijper
via Kindamuzik