Haarvöl + Xoán-Xil López’s “Unwritten Rules for a Ceaseless Journey” reviewed by Dark Entries

Unwritten Rules For A Ceaseless Journey bevat drie nummers (van telkens een kwartier) die gecomponeerd werden voor de dansvoorstelling Revoluções van choreografe Né Barros. Deze onderverdeling in stukken is niet toevallig, want ze belichamen de formele idealisaties van de drie beslissende lagen der tijd: verleden, heden en toekomst.

Hiervoor verantwoordelijk zijn Haarvöl, een collectief uit Portugal met drie vaste leden (Fernando José Pereira, João Faria en Rui Manuel Vieira die samen aan het werk gingen met de Galicische geluidskunstenaar Xoán-Xil López die naam maakt in de wereld van field recordings en experimentele muziek.

Haarvöl dat sinds 2012 actief is, en we daarom nog bij het beloftevol talent rekenen, ontwikkelt haar muziek conceptueel door eigenschappen van geluiden te exploreren waarbij men er naar tracht filmische en beeldvormingsomgevingen te bereiken. Daarom legt men de nadruk op de niet-illustratieve interactie van geluiden met afbeeldingen, wat duidelijk zichtbaar is in de video’s (die je kan bekijken op hun Vimeo pagina) die met opzet zijn voorbereid voor bepaalde composities. De geluiden zijn echter niet beperkt tot hun mediale oorsprong: zowel digitale als analoge bronnen worden gebruikt en gemengd, en dit in een zeer gedetailleerd eindresultaat.

Hoewel dus gebruikt voor een dansvoorstelling, lijkt het ons een te zijn van zeer abstracte aard. Dansen op dark ambient is veelal een uitdaging te noemen, zo ook hier waar ritmes die de benen in beweging dwingen schitteren door afwezigheid.

Wat niet wegneemt dat er heel veel over de plaat te vertellen valt, achter elk van de drie nummers schuilt immers een gans verhaal.

Dit helemaal uit de doeken doen zou ons veel te ver leiden, maar laat het u er niet van weerhouden zelf het nodige opzoekwerk hieromtrent te verrichten.

We kunnen wel meegeven dat het begrip “utopie” een belangrijke rol speelt in dit stuk. Men weet hier waarover men spreekt, en men haalt dan ook uitvoerig bronnen aan uit de sociologie en filosofie. Beslist de moeite waard om te ontdekken voor wie echt in deze plaat wil duiken.

Louter over de muziek kunnen we zeggen dat het verleden (‘Something’s Missing (Utopian)’) melancholisch lijkt terug te kijken, het heden (‘Pulsating Waves (Reality)’) zich onheilspellend roert, en wat de toekomst (‘Don’t Look Back, Run (Trauma)’) brengt weet je nooit, maar zolang er hoop is,…

Verleden, heden en toekomst en we denken dan aan een tarot legging, de vergelijking kan wel opgaan wat deze plaat betreft want de ene zal geloven in de kracht van deze dark ambient, terwijl anderen er eerder sceptisch tegenover staan wegens te abstract. Wie alvast zijn/haar pointes en tutu uit de kast gehaald heeft mag ons zeker contacteren, want hierop dansen lijkt ons dan ook vrij utopisch. Dimi Brands

via Dark Entries