Yiorgis Sakellariou’s “Degti” reviewed by Against the Silence

Ένα έργο αποτελείται από μια ιδέα η οποία ξετυλίγεται στο χρόνο για να μας τυλίξει σε ένα δικό της χώρο εντός της. Στην πειραματική μουσική, όπως και στα εικαστικά, πολλές φορές οι νέες ιδέες που παρουσιάζονται μόνο νέες δεν είναι. Λογικό, θα έλεγε μια κυνική φωνή εφόσον έχουν παιχτεί όλα. Ο κυνισμός είναι, όμως, η απαρχή της ήττας και κάθε δημιουργία που βγαίνει από το σκοτάδι είναι σαν να πιάνει τα πάντα από την αρχή.

Ο δημιουργός Γιωργής Σακελλαρίου επισκεπτόμενος το εργοστάσιο βότκας Degtine στο Βίλνιους όπου μένει, αντιλήφθηκε ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος ήχων ο οποίος δεν παραπέμπει απλώς σε ένα βιομηχανικό μοτίβο. Μια αόρατη αύρα συνέδεε εργάτες και μηχανές κάνοντας ένα μέρος όπου πέρα από υπεραξία και προϊόντα, παράγει μια δική του τυχαία και φαντασματική ζωή. Όντως, ακούγοντας τη σύνθεση του πειραματιστή “Degti”, μπαίνεις πραγματικά σε ένα κόσμο υπερβατικό πέρα από την κούραση των εργατών και τα ντεσιμπέλ των μηχανών. Το έτερο “Be Pavadinimo” αποτελεί ένα στρόβιλο εξωτερικών ήχων και ηλεκτρονικών κυμάτων που πατά πάνω στα άγνωστα ηχητικά βήματα μιας φύσης που όσο νομίζουμε ότι φθίνει, αυτή μας καταβροχθίζει. Κάτι μηχανικό υπάρχει στη φύση και κάτι φυσικό στις μηχανές, με τη μουσική να είναι ο σύνδεσμος τους.

via Against the Silence