Modulation was op het vorige Le Guess Who?-festival misschien wel de leukste plek. De gekke, kuilachtige zaal maakte het mogelijk om van bovenaf op de tafels met apparatuur te kijken. Daarop: spaghetti aan kabels, effectapparaten en vooral: modulaire synthesizers. De oase van rust ter plaatse werd geruggensteund door tactiele klanken, analoge texturen en de fascinatie naar het zoeken van nieuw geluid in machines met schier eindeloze mogelijkheden. Jos Smolders zou daar niet misstaan hebben. Zeker niet met zijn Modular Works onder de arm.
Bij Smolders tref je hetzelfde aan als bij Modulation let wel – de muziek delft nimmer het onderspit, maar gaat juist hand in hand met een zeker gear-freak-achtig bijna-fetisjisme. Dat evenwicht uit zich bij de uiterst ervaren Smolders in een vrije exploratie van de potentie van compositie als sonische ontdekkingsreis. Denk gerust aan Pierre Henry en Pierre Schaeffer; geluiden als acteurs in klanknarratieven die organisch en vloeiend ontvouwen worden.
Smolders’ modernisme is geconstrueerd uit vakkundig gevormde sculpturale geluiden. Die staan niet zomaar in een loze ruimte, maar worden volgens een strak gecomponeerd structureel plan als in een gebalanceerde expositie neer- en ingezet. Die dramatische (tijd)lijn is in de stukken duidelijk merk- en voelbaar, maar wordt nooit dwingend of verstikkend. In deze ook aan Robert Hampson schatplichtige concrete muziek is er namelijk meer dan een beetje ruimte voor sprankelende dialoog tussen de vele diverse stemmen, partijen en rollen.
Het vraagt lef en visie om coherent samen te binden en toch los te laten, om te componeren en toch researchachtig open te staan voor verrassingen waarvoor processen je stellen. What’s-this-button-for?-knoppendraaierij gaat bij Smolders dan ook fascinerend gelijk op met doelgerichte regie; tussen feit en fictie. Het grootse en meeslepende Modular Works laat na afloop in een luchtledige de vraag of het gepast is stilletjes verzonken in de net geëindigde klankwolk voort te dwarrelen of uit te barsten in klaterend joelend applaus onbeantwoord. Sven Schlijper
via Kindamuzik