blog.Crónica

Of het nu 1 april was of niet, de veelzijdige kunstenaar Philippe Petit eiste onze aandacht op met zijn eclectische album Closing Our Eyes.

Net zoals veel van zijn werk is ook dit album een niet voor de hand liggende verzameling nummers die elektronica en akoestische speelsheid met elkaar vermengen. Ooit journalist, dj, de bezieler van de twee uitermate interessante labels BiP_HOp en Pandemonium en ondertussen afgestudeerd in de elektroakoestische muziek in Marseille, is elke plaat een veelzijdige oefening in de verbeeldingskracht van muzikant en luisteraar.

Het kan altijd alle kanten uit met Petit, dat getuigt ook de indrukwekkende lijst van mensen met wie hij eerder al samenwerkte. We denken meteen aan Lydia Lunch, Eugene S. Robinson(meerdere keren), Asva en Simon Fisher Turner. We mogen ook zijn ambitieuze trilogie Extraordinary Tales Of A Lemon Girl en het al net zo impressionante trilogie A Reassuring Elsewhere niet over het hoofd zien.

Elf nummers bevat Closing Our Eyes, elf nummers die telkens helemaal anders klinken maar uitblinken in vindingrijkheid en speelsheid. Een joie de vivre op een niveau dat alleen met zeer veel fantasie tot een onvoorstelbaar palet aan klanken leidt waardoor we geboeid moeten luisteren om niets te missen. Elk geluidje heeft betekenis binnen het grotere geheel, of het nu een pianotoets, een geschraap met een prul, een gevonden geluid of een daxofoon (een experimenteel muziekinstrument uitgevonden door Hans Reichel) is.

We wisten dat Petit geen grenzen respecteert en eindeloos blijft zoeken naar zijn eigen creatieve klankenwereld. Dat hadden we op een stel eerdere releases die we hier in het rek hebben steken al gemerkt en dat bewijst hij nog meer dan eerder eigenlijk op deze plaat. En neen, het is geen aprilvis, zelfs niet eentje van chocolade.

via Luminous Dash

¡Viernes de sonidos en Ficción de la razón! Presentamos el álbum Closing Our Eyes del compositor Philippe Petit. Una sonoridad muy especial, cautivante, que hace jugar grabaciones de objetos con electrónica, salterión eléctrico,daxofón, sintetizador y piano preparado. Creando formas sonoras de gran belleza, a veces con repeticiones simples, pero nunca evidentes en su continuidad, Petit nos entrega este enorme trabajo de composición y encuentro con objetos sonoros. ¡A escuchar!

via Ficción de la Razón

Philippe Petit‘s Closing Our Eyes, released on the consistently boundary-pushing Portuguese label Crónica, is a fun, light-hearted yet adventurous dive into the world of sonic abstraction. While it channels the spirit of early electronic pioneers—Raymond Scott, Karlheinz Stockhausen, Pierre Henry, and especially the often-overlooked Todd Dockstader (and that’s a high compliment)—this album is no dry academic exercise. It’s alive with playfulness, curiosity, and the thrill of discovery.

At its core, Closing Our Eyes is an acoustic transformation through electronics—organic sound is deconstructed, reshaped, and reanimated into something beautifully unclassifiable. Petit doesn’t just manipulate sounds; he creates and modifies them with intent, developing a new reflection of musical language that escapes conventional stylistic limitations. What emerges is an electroacoustic narrative that stimulates the imagination while tickling the ears.

Each track unfolds like a miniature sonic diorama, bustling with unexpected turns and mischievous textures. There are echoes of tape music’s golden era here, but Petit uses those tools not as relics, but as launchpads for something new. Think Dockstader with a smile, or a dreamier take on the Radiophonic Workshop—an exploration that’s at once cerebral and charming.

In short, Closing Our Eyes is musically stimulating without ever taking itself too seriously. It’s a captivating listen for seasoned fans of experimental music and curious newcomers alike—an artful reminder that the avant-garde can still be fun.

via Igloo

“Closing Our Eyes” is like a sonic invitation to shut out the chaos and embark on an inner voyage – a carefully architected journey where the tactile and the spectral meet. In this album, Philippe Petit, a seasoned experimenter whose career spans DJing, zine editing, and even running his own label, channels his boundless curiosity into a series of compositions that blur the lines between the acoustic and the electronic.

Across eleven parts, Petit uses prepared piano, tape manipulation, and an assortment of vintage and modular synthesizers to create a soundscape that is at once methodical and delightfully unpredictable. The music draws inspiration from celestial themes such as the Eternal Return and the mystical allure of unseen realms, echoing the spirit of his earlier work on Dante’s Divine Comedy without becoming overtly didactic. Instead, the album gently prods the listener to visualize unseen landscapes by simply closing their eyes – a subtle cue that invites introspection and reverie.

Petit’s approach is deeply personal yet playfully irreverent. There is a raw honesty in the way he layers organic instrument tones with the uncanny shimmer of electronic effects, creating passages that feel like quiet conversations in the dark. At times, the album surfaces with moments of stark minimalism – evoking the vulnerability of a solitary breath in an endless void – while at other moments it bursts into textured clusters reminiscent of a vibrant inner carnival.

Tracing his roots from Marseille to his current eclectic milieu, Petit’s musical vocabulary has evolved to embrace both a profound reverence for tradition and an untamed desire for innovation. “Closing Our Eyes” is a testament to that duality – a delicate balance between seeking solace in remembered sounds and venturing boldly into undiscovered territories of sonic expression. It’s both a meditation on the quiet power of introspection and a playful nod to the unpredictable nature of creativity itself.

In short, if you ever felt that the everyday world was too noisy and predictable, let “Closing Our Eyes” be your escape – a momentary passage into the unexpected, where every sound is a revelation waiting to be felt. Vito Camarretta

via Chain DLK

Of het nu 1 april was of niet, de veelzijdige kunstenaar Philippe Petit eiste onze aandacht op met zijn eclectische album Closing Our Eyes.

Net zoals veel van zijn werk is ook dit album een niet voor de hand liggende verzameling nummers die elektronica en akoestische speelsheid met elkaar vermengen. Ooit journalist, dj, de bezieler van de twee uitermate interessante labels BiP_HOp en Pandemonium en ondertussen afgestudeerd in de elektroakoestische muziek in Marseille, is elke plaat een veelzijdige oefening in de verbeeldingskracht van muzikant en luisteraar.

Het kan altijd alle kanten uit met Petit, dat getuigt ook de indrukwekkende lijst van mensen met wie hij eerder al samenwerkte. We denken meteen aan Lydia Lunch, Eugene S. Robinson(meerdere keren), Asva en Simon Fisher Turner. We mogen ook zijn ambitieuze trilogie Extraordinary Tales Of A Lemon Girl en het al net zo impressionante trilogie A Reassuring Elsewhere niet over het hoofd zien.

Elf nummers bevat Closing Our Eyes, elf nummers die telkens helemaal anders klinken maar uitblinken in vindingrijkheid en speelsheid. Een joie de vivre op een niveau dat alleen met zeer veel fantasie tot een onvoorstelbaar palet aan klanken leidt waardoor we geboeid moeten luisteren om niets te missen. Elk geluidje heeft betekenis binnen het grotere geheel, of het nu een pianotoets, een geschraap met een prul, een gevonden geluid of een daxofoon (een experimenteel muziekinstrument uitgevonden door Hans Reichel) is.

We wisten dat Petit geen grenzen respecteert en eindeloos blijft zoeken naar zijn eigen creatieve klankenwereld. Dat hadden we op een stel eerdere releases die we hier in het rek hebben steken al gemerkt en dat bewijst hij nog meer dan eerder eigenlijk op deze plaat. En neen, het is geen aprilvis, zelfs niet eentje van chocolade.

via Luminous Dash