“Quarz” reviewed by Caleidoscoop

Quarz
Hiernaast verschijnt er ook de cd Five Years On Cold Asphalt (alweer 5 jaar) van zijn project Quarz, dat in 2006 gestart is. Vatagin draagt zorg voor het concept, de coördinatie, elektronica, synthesizers en samples. Aan zijn zijde bevinden zich tegenwoordig Nicolas Bernier met elektronica en samples, Stefan Németh (Lokai, Radian) op de synthesizer, Alexander Schubert (Sinebag) met elektronica en samples en wederom Martin Siewert op gitaren, elektronica en CX3. Daarbij hebben ze drummer Bernhard Breuer (Der Böse Zustand, Fugu & The Cosmic Mumu) en David Schweighart (Tupolev) met veldopnames te gast. Ze creëren hier één lange track van ruim 34 minuten, die vooral klinkt als een langgerekte improvisatie. Wel een heel spannende. Langzaam vlechten ze namelijk allerlei herkenbare en ondefinieerbare geluiden door elkaar en bewegen en veranderen ze hetgeen ze fabriceren steeds op bedachtzame wijze. Als sluipschutters bouwen ze heel langzaam naar de climax toe. Het geluid zwelt naar het einde namelijk aan en gaat op zo’n 4 minuten voor het einde vrij onverwacht over in noisy elektronica met stevig, bombastisch drumwerk. Hierbij zijn ze na hun abstracte begin vol experimenten, glitch en musique concrète langzaam geëvolueerd naar een meer concreet geluid vol post-rock en angstaanjagend piepende elektronica. Ze brengen een bloedstollende thriller, waarbij je tot het laatste geluid gebiologeerd blijft. Een subliem album! Je wordt er alleen maar nieuwsgieriger van wat Vatagin nog meer in petto heeft voor de toekomst.

via Caleidscoop

Futurónica 88

futurónica_088
Episode 88 of Futurónica, a broadcast in Rádio Manobras (91.5 MHz in Porto, 18h30) and Rádio Zero (21h GMT, repeating on Tuesday at 01h) airs tomorrow, May 17th.

The playlist of Futurónica 88 is:

  1. Pauline Oliveros & Andrew Deutsch, Birds (1999, Springs, Deep Listening)
  2. CM von Hausswolf, Mesmer (1995, Mesmer Variations, Ash International)
  3. Glenn Branca, The Ascension (1981, The Ascension, 99 Records)
  4. Pauline Oliveros & Andrew Deutsch, Candle Ice (1999, Springs, Deep Listening)
  5. Nurse With Wound, Part One: Mona Twisted (2012, Creakiness And Other Misdemeanours, Jnana)
  6. Charlemagne Palestine & Janek Schaefer, Raga de l’apres midi pour Aude (2012, Day Of The Demons, Desire Path)

You can follow Rádio Zero’s broadcasts at radiozero.pt/ouvir.

“Queendom Maybe Rise” reviewed by Dark Entries

Queendom Maybe Rise
Marc Behrens is een multimedia artist die voral bekend is om zijn werk met veldopnamen en zijn elektronische klanklandschappen. Dit zal sommigen klinken als een beschrijving die evengoed bij Francisco Lopez zou kunnen passen -met wie hij trouwens al heeft samengewerkt- maar bij Behrens zijn de herwerkingen van het bronmateriaal minder radicaal en schuilt er ook meer warmte in het eindresultaat. Dit zorgt er bijvoorbeeld voor dat Maybe Rise ondanks zijn lengte van een kleine (sic) 41 minuten nooit echt gaat vervelen. De gelaagdheid is in orde en de tropische geluiden die hij verzamelde in Queensland, Australië, zijn vak nog voldoende herkenbaar om een organische houvast te bieden. Goede zet om zo de luisteraar niet te zeer te laten afdwalen; iets wat sommige aanbidders van de electronica niet altijd door hebben… Die spanningsboog tussen organisch en elektronisch heeft dus wel degelijk zijn nut!

In vergelijking met Maybe Rise is het 8 minuten durende Queendom een korte track. Dit nummer werd speciaal gemaakt voor de inhuldiging van een consulaat van de virtuele dubbelmonarchie Elgaland-Vargaland te Karben, Duitsland. Elgaland-Vargaland heeft geen echte geografische ligging maar bestaat enkel virtueel. Dit weerhoudt de dubbelmonarchie niet om tal van ministeries te hebben alsook consulaten in verschillende delen van de wereld. Je kan ook je eigen burgerschap, inclusief paspoort, aanvragen en in de ‘soevenierswinkel’ kan je albums van het TOUCH.-label bestellen. Uiteraard is Elgaland-Vargaland een door kunstenaars in het leven geroepen concept om op een ludieke en artistieke manier om te gaan met het begrip ‘Staat’. Dit alles doet sterk denken aan het concept achter de NSK-state waarvan Laibach deel uit maakt en het zal dan ook geen verrassing zijn te horen dat de twee ‘diplomatieke betrekkingen’ onderhouden. Queendom is bijna volledig gebaseerd op de elektronisch gemanipuleerde vocalen van stemkunstenares Yôko Higashi, wat het nummer vaak iets spookachtigs geeft. Wie interesse toont in avantgardistische klanklandschappen mag zich dit album zonder zorgen aanschaffen, alsmede ook een paspoort van Elgaland-Vargaland. Wie weet kunt u wel asiel aanvragen in cyberspace wanneer u genoeg heeft van dit belgenlandje…? Jan Denolet

via Dark Entries

“Queendom Maybe Rise” reviewed by Rif Raf

Queendom Maybe Rise
Outre une apparition sur l’excellentissime ‘HD’ de son compatriote AtomTM (je vous renvois à nouveau à la EarTeam), MARC BEHRENS est surtout connu pour son oeuvre électroacoustique, qu’il développe depuis plus de vingt ans avec une constance qui n’a d’égale que son infini sens de la recherche. Son nouveau bébé ‘Queendom Maybe Rise’ (Crónica) ne fait nullement exception à la règle, bercé qu’il est entre field recordings ovipares et traitement numérique soigné. En de nombreux instants, on a l’impression d’assister à un documentaire animalier sur le monde des airs et/ou de l’inifiniment petit mis en ondes par Nicolas Bernier, avant qu’un violent orage ne vienne tout bouleverser, à d’autres instants, on retrouve les excellents échos de Thomas Köner, voire de Jana Winderen, pour 41 minutes de bravoure captivante. Second et dernier titre, ‘Quuendom’ repose entièrement sur la voix de Yoko Higashi (déjà aperçue chez Lionel Marchetti), directement ou régénérée digitalement telle la rencontre entre Luciano Berio et Machinefabriek. Pourquoi se priver? Fabrice Vanoverberg

Arturas Bumšteinas awarded the first “Palma Ars Acustica”

Arturas Bumšteinas
“Palma Ars Acustica“, the newly created Award for Radio Art, goes this year to the Lithuanian composer and concept artist Arturas BumÅ¡teinas.

The jury, made up of representatives from 11 European Public Radio Broadcasters, took its decision after the final round on Saturday, 27 April 2013 at WDR Broadcasting House. The prizewinning piece was Arturas BumÅ¡teinas’ “Epiloghi – Sei modi di dire Zangtumbtumb”, in which futuristic sound visions confront effectful Baroque music. The production was first broadcast on DeutschlandRadio Kultur (Producer: Marcus Gammel). Apart from Jacopo Peri’s opera “Dafne”, BumÅ¡teinas refers to texts by René Descartes and Luigi Russolo for his Six Miniatures. The jury praised in particular BumÅ¡teinas’ colourful sound worlds made up of vocals, harpsichord and harsh noises.

Bumšteinas was born in 1982 in Vilnius where he studied at the Academy for Music and Theatre.

Arturas Bumšteinas has so far released two albums in Crónica, “Pastoral” and “Jakov & Gwizdały”, both free to download.

“Never So Alone” reviewed by Whisperin & Hollerin

Never So Alone
There’s an interesting back-story to this release. The eruption of the Eyjafjallajökull volcano in Iceland, which resulted in the grounding of many European flights for a week in April 2010 saw Simon Whetham grounded in Lisbon.

Effectively marooned, Whetham took his sound gear round the city and captured a vast array of material from field recordings. The material left untouched for a while, after which he revisited them and edited them together as a response to the city’s geography – both physical and human – its architecture and ambience, weaving in his own personal feelings from what must have been a strange time that was in effect open-ended and unplanned.

The result is compelling, atmospheric and evocative.

The first track, ‘Inertia, Rising’ carves out a wide tunnel of ambience some 17 minutes long that creeps and echoes slowly through the drains. ‘Shifting’ is appropriately title: long, undulating drones interweave to form a supple lattice work.

‘Never so Alone’ is a deeply nuanced soundwork that’s sparse yet richly textured and highly evocative. The atmosphere is one of alienation and detachment, the muted sounds are distant as though the city is being heard and observed from afar. Christopher Nosnibor

via Whisperin & Hollerin

“Queendom Maybe Rise” reviewed by Chain D.L.K.

Queendom Maybe Rise
The nocturnal drone, which gradually creeps in listener’s eardrum by arousing all sensory particles, in the initial somehow bipolar long-lasting suite “Maybe Rise”, derived from sonic material grabbed in the coastal rainforest, table lands and outback of Tropical North Queensland, Australia, in July 2011, and cobbled in Spring 2012, makes a move of this mindblowing and well-forged release by talented German electronic musician Marc Behrens: after it saturates the sonic sphere by tossing the listener onto a softly metaphysical dimension, the eerie electronic carpet Marc intertwines with cries of distant monkeys and chirping birds seems to be suddenly silenced and suctioned by a suction pump so that the animal cries distinctly debouch from the initial electric haze before they coalesce again with menacing preternatural throbs, mesmerizing trembling and spooky puffs. A clap of thunder on the 26th minute breaks the spell and the unstable silence as well as the calmness of some ducks (!) which at first enveloped everything got broken and some piercing sounds which look like rising from mental inlands mainline a certain anxiety into an environment in a flutter. The whole listening experience is somehow adventorous for its amazing changes of scene. The following track, the shorter “Queendom”, was recorded and produced for the inauguration of a consulate for the digital realm of KREV (Royal Kingdoms of Elgaland-Vargaland) in Karben (Germany), comes from various manipulations of Yoko Hogashi’s entrancing voice, whose worming contortions and electronic captivating tailspins could open the gate of unimaginable perceptional gardens. Vito Camarretta

via Chain D.L.K.