Deze Passeports is een intense plaat. Dit komt zowel door de muziek zelf als door de modus operandi van de artiest en zeker ook door de associaties die de muziek teweeg bracht. Enige verduidelijking. Delplanque beschouwt zijn werkstukken als auditieve paspoorten van de plaatsen waar hij zijn veldopnames gemaakt heeft; zij het nu -de hanvens van- Dieppe, Lille of Nantes. Voor het derde nummer gevbruikte hij ook flarden van telefoongesprekken in het hindi, overgenomen van een telefooncentrale in New Delhi. Deze opnamen liet hij spelen door luidsprekers, opgesteld op verschillende plaatsen in zijn huis, alwaar de geluiden zich konden vermengen met de meer huiselijke geluiden. Klinkt allemaal als praatjes voor de vaak en de verkoop, maar vooral het beeld dat de composities oproepen is persoonlijk en in mijn geval ook beklemmend. Ik hoorde de veldopnames en de druisende drones als de geluidshalucinaties van een verstekeling op een containerschip. De hel van hitte, gebrek aan verse lucht in de container en honger; gekoppeld aan de angst om bij elke aanleghaven ontdekt te worden. Het laatste nummer is meteen ook het beste en in de context ook aangrijpenste: de vluchteling is op sterven na dood, hoort de deur van de container open knarsen en ziet voor het eerst sinds dagen terug een streepje zon, alvornes het bewustzijn te verliezen… Heb ik gewoon teveel fantasie of is dit gewoon een sterke plaat die erin slaagt levendige beelden op te roepen? 8/10 Jan Denolet
via Dark Entries