Ah, “A Divine Comedy”! A title as grandiose as the task at hand, and yet Philippe Petit, the ever-ambitious sonic alchemist, dives headlong into the inferno with a flair for the dramatic that would make even Dante blush. This double album is not merely a nod to Alighieri’s epic poem; it’s a full-on, spiraling descent …
Continue reading “Philippe Petit’s “A Divine Comedy” reviewed by Chain DLK”
Mit „Drinking the Acheron River at Its Source“ (204, digital) ist PHILIPPE PETIT letztes Jahr, seinem 40. als Klangkunstaktivist, bereits auf den Spuren von Dante und Vergil eingetaucht in den Sog, gemischt aus Desire und Poison, der in A Divine Comedy (Crónica 212, 2xCD) in die Unterwelt zieht. Mit „For whom the bell tolls“ und …
Continue reading “Philippe Petit’s “A Divine Comedy” reviewed by Bad Alchemy”
Philippe Petit took up on a truly epic endeavour – both Dante Aligheri’s Divine Comedy and Gustave Dore illustrations for this classic work have been an inspiration for his newest work beautifully released as a double cd by Portuguese label Crónica based in Oporto, Portugal. It is a long set of narrative pieces which Philippe …
Continue reading “Philippe Petit’s “A Divine Comedy” reviewed by Felthat”
Avevo da poco raccontato il secondo capitolo di “A reassuring elsewhere”, un rassicurante altrove di Philippe Petit (che rassicurante non è…), e già l’artista ha già fatto uscire un nuovo lavoro: “A divine comedy”, uscito per Crónica Records. Dante Alighieri non finisce mai di ispirare gli artisti di tutti i tempi. La sua musica concreta, …
Continue reading “Philippe Petit’s “A Divine Comedy” reviewed by MusicMap”
Puisant son inspiration dans La Divine Comédie de Dante et les gravures de Gustave Doré, Philippe Petit réussit le pari, non pas d’illustrer, mais d’offrir sa vision personnelle de l’oeuvre, en utilisant une palette de sonorités dont lui seul a le secret. Depuis toutes ses années d’activité, le compositeur a développé un style qui lui est propre, combinaison d’expression abstraite au bord …
Continue reading “Philippe Petit’s “A Divine Comedy” reviewed by Silence and Sound”
Philippe Petit zainspirował się poematem Dantego Alighieri i ilustracjami Gustave’a Doré, budując symfoniczną „paletę” muzycznych barw, obrazowych tonów i tekstur, które godzą epicką narrację i ekspresjonistyczną formę muzyczną. Jego celem nie jest ilustrowanie, ale raczej opowiadanie historii alternatywnego świata, który jest wprawiany w ruch poprzez zwracanie uwagi na percepcję i uczucia słuchaczy. Momenty w tej historii są zszywane we wciągającą podróż kolorowej muzyki, którą słuchacze przemierzają tak, jakby …
Continue reading “Philippe Petit’s “A Divine Comedy” reviewed by Anxious”
PHILIPPE PETITs 90-Minuten-Dante-Adaption “A Divine Comedy” (Crónica) ist eine KlangCollage über die Stufen hinab in den innersten Kreis der Hölle (und vielleicht auch zurück, das lassen wir mal offen). Obschon durchaus von gewohnt hoher Petit-Qualität, hinterließ das ElektroKunstWerk bei mir aber doch den bösen Verdacht, dass ich solcherlei KlangSchnipseleien vielleicht nicht die gleiche Ruhe, Aufmerksamkeit …
Continue reading “Philippe Petit’s “A Divine Comedy” reviewed by Westzeit”
Zodra de naam Philippe Petit opduikt, mag je de oren spitsen. Zeker als je voor de meer avontuurlijke muziek gaat. Dat geldt niet eens alleen voor zijn eigen muziek of die hij maakt met Strings Of Consciousness of zijn bevriende artiesten, waaronder K11, Lydia Lunch, Cosey Fanni Tuti, Cindytalk, PAS, Ron Anderson, Robert L. Pepper, …
Continue reading “Philippe Petit’s “A Divine Comedy” reviewed by De Subjectivisten”
I didn’t realise: Philippe Petit started DJing on the radio and editing fanzines in 1983, and now, forty years later, he is still active. In between, he ran a record label, Bip Hop, but in recent years, he has only been active as a composer. For his new release, he takes his inspiration from Dante …
Continue reading “Philippe Petit’s “A Divine Comedy” reviewed by Vital Weekly”
