Futurónica 199


Episode 199 of Futurónica, a broadcast in Rádio Manobras (91.5 MHz in Porto, 18h30) and Rádio Zero (21h GMT, repeating on Tuesday at 01h) airs tomorrow, August 18th.

The playlist of Futurónica 199 is:

  1. Otomo Yoshihide, Untitled (2002, Iannis Xenakis – Persepolis + Remixes Edition I, Asphodel)
  2. Francisco López, Untitled 113 for Iannis Xenakis (2002, Iannis Xenakis – Persepolis + Remixes Edition I, Asphodel)
  3. Construction Kit, Glitchè (2002, Iannis Xenakis – Persepolis + Remixes Edition I, Asphodel)
  4. Antimatter, Untitled (2002, Iannis Xenakis – Persepolis + Remixes Edition I, Asphodel)
  5. Zbigniew Karkowski, Doing by Not Doing (2002, Iannis Xenakis – Persepolis + Remixes Edition I, Asphodel)
  6. Ryoji Ikeda, Per Se (2002, Iannis Xenakis – Persepolis + Remixes Edition I, Asphodel)
  7. Merzbow, Untitled (2002, Iannis Xenakis – Persepolis + Remixes Edition I, Asphodel)

You can follow Rádio Zero’s broadcasts at radiozero.pt/ouvir and Rádio Manobras at radiomanobras.pt.

“Digital Junkies in Strange Times” reviewed by RNE 3 Atmosfera


Tenemos el último trabajo de Ran Slavin “Digital Junkies in Strange Times”, un disco de 59 minutos que contiene tan sólo 4 tracks con duraciones que oscilan entre el minuto y medio y el universo sonoro de 41 minutos del tema “Moonlight Compilation”. Nosotros esta noche os proponemos un pequeño montaje en el que escucharemos un extracto del tema que abre el disco “Turbulent Sphere” y que originalmente en el disco dura 13 minutos.
A Ran Slavin ya le hemos escuchados en varias ocasiones en Atmósfera, es un artista de múltiples facetas que trabaja principalmente con video instalación, sonido y cine. Su obra explora la ficción y las formas y narrativas a través de la instalación de video y sonido y puede ser interpretada como una expansión de formas cinematográficas, usualmente utilizando la posproducción y las sensibilidades de composición como herramientas de subversión y realce.
El trabajo de Slavin abraza a menudo la tensión entre el hecho y la ficción, lo sobrenatural y lo mítico, la historia y el futurismo y obliga al espectador a vagar más allá de la realidad y lo inmediato, en un prisma de la superposición digital.

“The Waste Land” reviewed by Gonzo Circus


Het is de consequentie als je dezelfde titel gebruikt die T.S. Eliot aan zijn wereldberoemde lange gedicht uit 1922 gaf. Onwillekeurig vraag je je af of er een relatie tussen beide werken is. Moest Luca Forcucci aan Eliots meesterproef denken, toen hij het basismateriaal voor een compositieopdracht ontving? Hij was gevraagd om bij een documentaire een stuk van twintig minuten te maken, waartoe hij zes minuten aan field recordings ontving, zonder gegevens over herkomst van de opnamen of onderwerp van de film. Door de opnamen nauwkeurig te beluisteren op klankkwaliteiten en van daaruit een eigen ‘interne film’ te ontwikkelen, kwam hij tot drie composities. De eerste twee wekken een sterk industriële associatie, waarbij – en dat is een positieve constatering – het onderscheid tussen field recordings en elektronische creatie geregeld vervaagt. Is in het titelnummer het verre galmen en ruisen machinaal, horen we een trein? Druppelend water en sissende geluiden weerklinken naast elektronisch gespetter en geruis. Een lichte galm geeft de suggestie van ruimtelijkheid. Verschillende vibrerende drones dringen zich op. De sfeer is donker. Het nummer ‘Voices From The Coalmine’ biedt wederom metalige, schrapende, echoënde klanken en vage drones. Hier en daar klinkt een stem. Heel anders is tot slot ‘My Extra Personal Space’, een drukke compositie met veel herkenbare (organische) geluiden. Naast een rinkelende, snerpende hoge drone horen we meeuwen, kerkklokken, zeegeruis, claxons, lopend water en botsend glas of aardewerk. De geluiden – gestapeld of afwisselend – trekken als een beeldloze film, als een reeks auditieve herinneringen voorbij. Toch wordt ook dit stuk nauwelijks narratief en is het gebruik van de geluiden vooral suggestief en/of akoesmatisch. Voor het gehele album heeft Forcucci gevonden en gemaakte geluiden mooi vervlochten tot een boeiend resultaat. En ach, die titel, daar denken we niet meer over na. Robert Muis

via Gonzo Circus

“Intuited Architectures” reviewed by Gonzo Circus


Het werk van Graeme Truslove laat zich opdelen in ‘vaststaande’ elektroakoestische composities en live improvisaties. Voor ‘Intuited Architectures’ heeft hij die uitersten, zoals de titel al aangeeft, geprobeerd samen te brengen. Zorgvuldig opgebouwde composities, waarin de kleinste details zorgvuldig hun juiste plek kregen toebedeeld, manipuleerde hij in optredens met zelfgebouwde elektronica. Aanvankelijk was het een poging om grip te krijgen op technieken op microniveau. Het bracht Truslove op onvoorziene mogelijkheden. We nemen het voor gegeven aan: wat we horen zijn zes elektronische composities die spelen met enerzijds drones en anderzijds kleine sonische gebeurtenissen, en met de afwisseling van drukte en rust. Met name in de eerste drie stukken van het album, die samen een suite vormen, is er een vervreemdende combinatie van kalmte en nervositeit. Zoemende tonen en langgerekte lijnen gaan gepaard met bijna stotterende klankjes hier, een droog en gedempt knapperend en tikkend geluid daar, of met een veelheid aan stuiterende en ritselende geluiden. Af en toe klinken flarden van wat ritmes kunnen worden, maar voor je het weet zijn ze alweer verdwenen. Daarbij zijn er doorlopend wisselingen van sfeer en gebeurtenissen; er gebeurt heel veel, een structuur is moeilijk aan te wijzen. De drie overige composities lijken sterker gecentreerd rond een bepaald idee, maar ook deze stukken kennen wendingen in timbre, textuur en sfeer. Zo is ‘Elements’ wederom een vol stuk met verschillende lange, dalende lijnen die weer bestaan uit vele nerveuzige geluidjes. Tevens zijn er juist stijgende tonen, die flakkeren en piepen, totdat de compositie uiteenvalt in een zwaar vervormd geluid. Hoogtepunt is het afsluitende ‘Strata’, waarin de Schot ondersteuning krijgt van George Lyle. Prachtige lange lijnen van elektronica en gestreken bas vervlechten zich, drones klinken samen met korte klanken, alles met een warm en organisch gevoel. Robert Muis

via Gonzo Circus

“Juryo: Durée de la vie de l’ainsi-venu” reviewed by Kathodik


Destrutturazione sintetica e materiali concreti, stratificati o ad incastro forzato.
Nel classico stile della label portoghese, field recordings (belli e molto quelli raccolti in Asia) e manipolazione digitale.
L’effetto, è una coltre sfocata e sfrigolante a ricoprir passaggi di materia viva che accendono più di un’immagine in fondo alla scatola cranica.
Elettroacustica evocativa e tumefatta disgregata tutt’attorno e voci in modalità rituale, battiti, campane/campanelli, brandelli di FM cinese, sbuffi e soffi.
In definitiva, un buon passaggio di cinema per l’orecchio. Marco Carcasi

via Kathodik

“Intuited Architectures” reviewed by RNE 3 Atmosfera


Graeme Truslove es un compositor y performer basado en Glasgow, Escocia. Su producción incluye composiciones sonoras y audiovisuales y música improvisada. Graeme Truslove toca la guitarra y el Laptop en diferentes proyectos en solitario y en colaboración.
Hasta ahora, la producción musical de Graeme Truslove se ha dividido entre mundos muy diferentes: la composición electroacústica con elementos muy fijos y la improvisación libre. Abrimos esta noche “Intuited Architectures” un trabajo en el que todas sus piezas están enfocadas precisamente a la integración de estos conflictivos extremos. A lo largo de su desarrollo, los procesos creativos empleados pasaron de lo escultórico a lo performativo -desde la creación de mosaicos sónicos, construidos a partir de la cuidadosa colocación de impulsos sónicos individuales, hasta la grabación y manipulación de interpretaciones de instrumentos digitales auto-creados.
Los montajes se convirtieron en actuaciones, que a su vez se convirtieron en montajes de nuevo. El centro de todas las composiciones es la preocupación por las escalas de tiempo musicales, que van desde la fabricación de timbres sintéticos, a través de estos enfoques performativos-algorítmicos, hasta su integración en estrategias temporales a mayor escala.

“Under my Skin” reviewed by Gonzo Circus


Een kleine verrassing bij Crónica is de nieuwe uitgave van de Litouwse componist Gintas K. Hij is geen onbekende – ook niet op dit Portugese label – maar meneer K komt hier met zijn eerste uitgave op cassette. De reden om voor die geluidsdrager te kiezen blijft onduidelijk. Belangrijker: ook inhoudelijk is ‘Under My Skin’ een aardige verrassing. Het album bestaat uit acht composities waarbij Gintas K binnen een afgebakend sonisch terrein blijft; meer dan op zijn eerdere werk, naar mijn idee. Zoals we dat van Gintas K kennen bouwt hij zijn stukken op uit overwegend kleine elektronische klankjes – ‘Particles’, zoals een van de nummers heet, is een goede aanduiding. Het betreft op dit album veelal hoog tinkelende, rinkelende, klingelende geluides. Die veranderen de ene keer richting de klanken van morseseinen en computerspelletjes, een andere keer richting een druppelend en sijpelend geluid. In nummers als ‘Atmosphere’ en ‘Escape’ klinkt daar onder het ruisende geluid van een beek. Een elektronische dan, want Gintas K verzekert de luisteraar dat alle klanken digitaal zijn opgewekt. Daar valt dan waarschijnlijk ook een digitaal muziekbestand onder: vaag op de achtergrond klinkt in het titelnummer Frank Sinatra’s stem, ‘I’ve got you’, zingend. Alleen de korte afluiter wijkt qua klankkleur en sfeer wat af, als een contrapunt. Verder is het album met acht afzonderlijke nummers een duidelijke eenheid. Dat pakt heel goed uit. Robert Muis

via Gonzo Circus

Futurónica 198


Episode 198 of Futurónica, a broadcast in Rádio Manobras (91.5 MHz in Porto, 18h30) and Rádio Zero (21h GMT, repeating on Tuesday at 01h) airs tomorrow, August 4th.

The playlist of Futurónica 198 is:

  1. Timothy Brown & The Choir of Clare College, Cambridge, Purcell: Funeral Music for Queen Mary: Funeral March (1694)
  2. Michel Chion, Requiem Æternam “Donnez-Leur Le Repos Éternel” (1973/1993, Requiem, Empreintes DIGITALes)
  3. Funeral Dance (1975, Kenya & Tanzania Witchcraft & Ritual Music, Nonesuch)
  4. Nurse With Wound, Beware The African Mosquito (Ring Your Doorbell, Put You To Sleep) (2002, Man With the Woman Face, United Dairies)
  5. Timothy Brown & The Choir of Clare College, Cambridge, Purcell: Funeral Music for Queen Mary: In the midst of life (1694)
  6. Timothy Brown & The Choir of Clare College, Cambridge, Purcell: Funeral Music for Queen Mary: Canzona (1694)
  7. Michel Chion, Domine Deus “Nous Vous Offrons Victimes Et Prières” (1973/1993, Requiem, Empreintes DIGITALes)
  8. Michel Chion, Sanctus “Trois Font Saint Le Seigneur” (1973/1993, Requiem, Empreintes DIGITALes)
  9. Nurse With Wound, Funeral Music for Perez Prado (1995, Yagga Blues, United Dairies)
  10. Michel Chion, Lux Æterna “L’Éternelle Lumière” (1973/1993, Requiem, Empreintes DIGITALes)
  11. Michel Chion, Libera Me “Libérez-Moi” (1973/1993, Requiem, Empreintes DIGITALes)
  12. Timothy Brown & The Choir of Clare College, Cambridge, Purcell: Funeral Music for Queen Mary: Funeral March 2 (1694)
  13. Michel Chion, Évangile “Il Va Ressusciter” (Jean 11, 21-27)(1973/1993, Requiem, Empreintes DIGITALes)

You can follow Rádio Zero’s broadcasts at radiozero.pt/ouvir and Rádio Manobras at radiomanobras.pt.